Μετά την εισαγωγή της στη δεκαετία του 1960 από τη Xerox, η μηχανή φωτοτυπικού μηχανήματος έγινε ένα εξαιρετικά δημοφιλές κομμάτι εξοπλισμού, ουσιαστικά απαραίτητο για πολλά γραφεία επιχειρήσεων και κυβερνήσεων. Αντικατάσταση χαρτιού άνθρακα, μιτογράφου και άλλων μηχανών αναπαραγωγής, οι φωτοαντιγραφείς χρησιμοποιούν την ηλεκτρική πόλωση του ευαίσθητου στο φως υλικού για να παράγουν ακριβή και φθηνά αντίγραφα εγγράφων σε χαρτί. Η εμφάνιση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της ηλεκτρονικής επικοινωνίας μείωσε ελάχιστα την ανάγκη για φωτοαντίγραφα, αλλά λόγω της διαπερατότητας και της ευκολίας χρήσης τους, παραμένουν ευρέως χρησιμοποιημένοι. Για να παράγουν φωτοαντίγραφα ενός πρωτότυπου εγγράφου, η μηχανή φωτοτυπίας κάνει πρώτα μια προσωρινή εικόνα, ένα είδος αρνητικού από το πρωτότυπο. Μέσα στο μηχάνημα ο κύλινδρος είναι κατασκευασμένος από πολύ αγώγιμο μέταλλο, συνήθως αλουμίνιο, επικαλυμμένο με φωτοαγώγιμο, συχνά σελήνιο. Ένας φωτοαγωγός είναι απλά ένα υλικό που θα κρατήσει ένα φορτίο στο σκοτάδι, αλλά αυτό χάνει το φορτίο όταν εκτίθεται στο φως. Η επιφάνεια του κυλίνδρου είναι ηλεκτρικά φορτισμένη και στη συνέχεια ένας λαμπρός λαμπτήρας περνά πάνω από την εικόνα. Η περιοχή της αρχικής εικόνας που είναι κενή λευκή θα αντικατοπτρίζει το φως πίσω στον κύλινδρο, εκκενώνοντας τις περιοχές αυτές. Όπου όμως η εικόνα είναι σκοτεινή, ο φωτοαγωγός παραμένει φορτισμένος. Το αποτέλεσμα είναι ένα είδος ηλεκτρικού χάρτη της αρχικής εικόνας. Ορισμένα πιο προηγμένα φωτοαντιγραφικά παράγουν ένα ψηφιακό αντίγραφο της εικόνας και χρησιμοποιούν λέιζερ για τη φόρτωση του κυλίνδρου.
Το επόμενο βήμα είναι να τοποθετήσετε τον τόνερ στον ηλεκτρικά φορτισμένο κύλινδρο. Το τόνερ είναι πιθανό σε σκόνη μελάνι, και προσελκύεται από τις φορτισμένες περιοχές, όπου κολλάει. Ο στατικός ηλεκτρισμός που συγκρατεί τον γραφίτη στον κύλινδρο είναι η ίδια δύναμη που κάνει τα μαλλιά να κολλήσουν στην επιφάνεια ενός μπαλονιού αν τα δύο τρίβονται μαζί αρκετά μακρά για να δημιουργήσουν ένα φορτίο. Το μόνο που μένει είναι να μεταφερθεί η εικόνα σε ένα φύλλο χαρτιού, όπου ο γραφίτης τήκεται με ρολά θερμότητας και πίεσης και να "σβήσει" την εικόνα στον κύλινδρο εκθέτοντας ολόκληρη την επιφάνεια του στο φως. οι μηχανικοί ενός φωτοτυπικού μηχανήματος είναι μέτριοι, αλλά ακόμα κάπως περίπλοκοι. Η μεταφορά εικόνας δεν εμφανίζεται στην τοποθεσία στην οποία έχει τοποθετηθεί η αρχική εικόνα. Αντ 'αυτού, το τύμπανο πρέπει να είναι βαθιά μέσα στο μηχάνημα, σε απόλυτο σκοτάδι, μέχρις ότου μια σειρά καθρεφτών προβάλει την εικόνα πάνω σε αυτό. Μια ζώνη κινεί τον φωτοαγωγό στο γραφίτη και το φέρνει μαζί με το χαρτί. Ο κύλινδρος σβήνεται από ένα δεύτερο σετ φώτων και είναι έτοιμος να φορτιστεί ξανά ηλεκτρικά για μια νέα εικόνα
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα