Ποια είναι η χωρητικότητα μιας δισκέτας;

Όπως όλα τα πράγματα στη βιομηχανία υπολογιστών, η χωρητικότητα της δισκέτας έχει αλλάξει σημαντικά τα χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη καινοτομίες όπως οι δίσκοι Zip της Iomega, οι οποίες μπορούν να χωρέσουν έως 750 megabytes, και το Sony Superdisk, με χωρητικότητα μέχρι 240 megabyte, το φάσμα της αποθήκευσης δεδομένων ήταν σημαντικό. Αν και τώρα θεωρείται σχεδόν απαρχαιωμένη, η πιο δημοφιλής δισκέτα μπορεί να χωρέσει έως και 1,44 megabytes δεδομένων και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από ορισμένους κατασκευαστές και χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών σήμερα.

Ιστορία

Η δισκέτα δημιουργήθηκε από την IBM στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ως μέσο αποθήκευσης λειτουργικών συστημάτων και προγραμμάτων. Η πρώτη δισκέτα ήταν 8 ίντσες σε μέγεθος και μπορούσε να κρατήσει περίπου 80 kilobytes. Η επόμενη καινοτομία της δισκέτας ήταν η 5 1/4 ίντσες, η οποία απολάμβανε δημοτικότητα για χρόνια μέχρι να αντικατασταθεί από τη δισκέτα 3 1/2-ιντσών που θα μπορούσε να κρατήσει πάνω από δέκα φορές τα δεδομένα της αρχικής δισκέτας των 8 ιντσών. >

Λειτουργία

Οι δισκέτες ήταν ο καλύτερος τρόπος να αποθηκεύσετε, να μεταφέρετε ή να δημιουργήσετε αντίγραφα ασφαλείας των δεδομένων. Οι δίσκοι θα μπορούσαν να αποθηκευτούν σε χώρους εκτός του χώρου για ασφάλεια και ήταν εξαιρετικά φορητοί, καθιστώντας απλό να μετακινούνται δεδομένα από έναν υπολογιστή σε άλλο. Επειδή οι δισκέτες έγιναν συνώνυμες με τα αποθηκευμένα δεδομένα, το εικονίδιο "Αποθήκευση" στα περισσότερα προγράμματα υπολογιστών είναι μια εικόνα δισκέτας. Οι τύποι

Οι πρώτες δισκέτες που πραγματοποιήθηκαν, τι θεωρήθηκε εκείνη τη στιγμή, ένα τεράστιο όγκο δεδομένων. Ο δίσκος 5 1/4-ιντσών ήταν στάνταρ σε κάθε υπολογιστή, που κρατούσε περίπου 360 kilobytes δεδομένων. οι τεχνολογικές ανακαλύψεις σύντομα επέτρεψαν να επεκταθεί στα 1,2 megabytes. Με την εισαγωγή της πιο άκαμπτης κατασκευής της δισκέτας 3 1/2-ιντσών, πολλοί κατασκευαστές υπολογιστών άρχισαν να συμπεριλαμβάνουν τη μικρότερη δισκέτα στα συστήματα τους.

Καθώς κάθε νέα δισκέτα εισήχθη στο υπολογιστικό κοινό, ο όγκος των δεδομένων που μπορούσε να κρατήσει φαίνεται απεριόριστος. Καθώς τα προγράμματα αυξήθηκαν σε μέγεθος, το έκανε και η δισκέτα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, τα καταγεγραμμένα CD και οι μονάδες flash άρχισαν να αντικαθιστούν τη δισκέτα με τη δημοτικότητα, καθώς έγιναν μεγαλύτερα προγράμματα και η τεχνολογία φλας έγινε ο τρόπος αποθήκευσης των μεταφερόμενων δεδομένων. Πρόληψη /Λύση

Ανεξάρτητα από το μέγεθος της δισκέτας, όλα είναι ευαίσθητα στη σκόνη, την υγρασία και την ηλικία. Η τοποθέτηση δίπλα σε οτιδήποτε μαγνητικό θα καταστρέψει όλα τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα στο δίσκο. Οι παλαιότερες δισκέτες των 8 και 5 1/4 ιντσών μπορούν να καταστούν άχρηστες με μια απλή στροφή ή πτυχή στο σακάκι αποθήκευσης.