Ode to a Doom map:γιατί η πλοήγηση στην κόλαση είναι απόλυτη χαρά

Στα βάθη της κόλασης, όπου οι σκιές σέρνονται,

Βρίσκεται ένα βασίλειο χάους, όπου διατηρούνται οι δαίμονες.

Μέσα στη φωτιά και τη λάμψη του θειάφι,

Ένας χάρτης ξεδιπλώνεται, ένα μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Με οδηγό το θάρρος, βαδίζουμε αυτόν τον δρόμο,

Εκεί που καραδοκούν τα τέρατα και οι κίνδυνοι διαβρώνονται.

Κάθε βήμα που κάνουμε, μια πρόκληση περιμένει,

Αλλά η συγκίνηση του κυνηγιού ενθουσιάζει.

Μέσα από ελικοειδή διαδρόμους και απόκοσμες αίθουσες,

Αναζητούμε τον δρόμο μας, εκεί που το σκοτάδι συναρπάζει.

Εξαπολύοντας οργή με κάθε πυροβολισμό,

Σε αυτόν τον χορό της μάχης ενέπνευσαν οι ψυχές μας.

Ο λαβύρινθος του στριμμένου σχεδίου της κόλασης,

Μια απόδειξη για το κακόβουλο μυαλό.

Ωστόσο, μέσα σε αυτό το χάος, υπάρχει μια ομορφιά,

Μια διεστραμμένη αρμονία που συνυπάρχει.

Οι υφές και τα χρώματα, ζωντανά και έντονα,

Ζωγράφισε ένα κολασμένο τοπίο, ζοφερό και σκοτεινό.

Κάθε δωμάτιο ένας καμβάς, όπου η τέχνη του κακού

Δίνει ζωή σε αυτό το κακόβουλο κομμάτι.

Από αιματοβαμμένες αρένες μέχρι πύρινες λάκκους,

Κατακτάμε κάθε εμπόδιο, εκεί που κάθεται το σκοτάδι.

Με κάθε μυστικό που βρέθηκε, μια αίσθηση χαράς,

Μια ορμή θριάμβου, που απελευθερώνει τα πνεύματα.

Αλλά μέσα στη σφαγή και τη διαμάχη,

Η αίσθηση της συντροφικότητας μας φέρνει ζωή.

Με συναδέλφους δολοφόνους, αντιμετωπίζουμε αυτή τη δεινή κατάσταση,

Ενωμένοι στο σκοτάδι, ένας φάρος φωτός.

Έτσι, αγκαλιάζουμε αυτό το ταξίδι στην περιοχή της κόλασης,

Όπου το χάος της πλοήγησης γίνεται κέρδος μας.

Σε αυτήν την ωδή σε έναν χάρτη Doom, βρίσκουμε

Μια εμπειρία που ξεπερνά το ανθρώπινο είδος.