Τον 1ο αιώνα μ.Χ., οι Ρωμαίοι άρχισαν να φτιάχνουν παράθυρα από γυαλί. Το γυαλί ήταν ένα είδος πολυτελείας εκείνη την εποχή, έτσι μόνο οι πλούσιοι μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να έχουν γυάλινα παράθυρα. Τα τζάμια ήταν επίσης πολύ μικρά, καθώς ήταν δύσκολο να παραχθούν μεγάλα κομμάτια γυαλιού.
Με τον καιρό, η παραγωγή γυαλιού έγινε πιο αποτελεσματική και τα γυάλινα παράθυρα έγιναν πιο συνηθισμένα. Μέχρι τον 13ο αιώνα, τα γυάλινα παράθυρα χρησιμοποιούνταν σε εκκλησίες και κάστρα σε όλη την Ευρώπη.
Η πρώτη σημαντική βελτίωση στα παράθυρα ήρθε τον 16ο αιώνα, όταν ο Ενετός εφευρέτης Angelo Barovier ανέπτυξε μια μέθοδο για την κατασκευή διαφανών γυαλιών. Αυτό επέτρεψε την παραγωγή πολύ μεγαλύτερων παραθύρων, τα οποία άφηναν περισσότερο φως και έκαναν τα δωμάτια πιο ευρύχωρα.
Τον 19ο αιώνα, η ανάπτυξη των διπλών παραθύρων έκανε τα παράθυρα πιο ενεργειακά αποδοτικά. Τα διπλά κρεμαστά παράθυρα αποτελούνται από δύο φύλλα που γλιστρούν πάνω και κάτω, επιτρέποντας καλύτερο αερισμό και μόνωση.
Σήμερα, τα παράθυρα είναι διαθέσιμα σε μεγάλη ποικιλία στυλ και υλικών. Αποτελούν ουσιαστικό μέρος κάθε σπιτιού, παρέχοντας φως, αερισμό και θέα στον έξω κόσμο.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα