Η εντολή ps παρέχει διάφορες επιλογές για την προσαρμογή των πληροφοριών που εμφανίζονται. Μερικές από τις επιλογές που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι:
1. ps -A:Εμφανίζει όλες τις διεργασίες, ανεξάρτητα από την κατάσταση ή την ιδιοκτησία τους.
2. ps -aux:Εμφανίζει όλες τις διεργασίες σε λεπτομερή μορφή, συμπεριλαμβανομένου του ID χρήστη, του ID διεργασίας, της χρήσης CPU, της χρήσης μνήμης και του ονόματος εντολής.
3. ps -ef:Εμφανίζει όλες τις διεργασίες, συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών που δεν λειτουργούν (ζόμπι).
4. ps -l:Εμφανίζει μια μεγάλη λίστα, η οποία περιλαμβάνει πρόσθετες πληροφορίες, όπως η προτεραιότητα διαδικασίας και το μέγεθος της εικόνας της μνήμης διεργασίας.
5. ps -r:Εμφανίζει τις διεργασίες με αντίστροφη σειρά από το αναγνωριστικό διεργασίας τους.
6. ps -u <όνομα χρήστη>:Εμφανίζει διαδικασίες που ανήκουν σε συγκεκριμένο χρήστη.
7. ps -x:Εμφανίζει διεργασίες που δεν είναι συνδεδεμένες σε τερματικό.
8. ps -a:Εμφανίζει όλες τις διεργασίες, συμπεριλαμβανομένων αυτών που εκτελούνται στο παρασκήνιο.
9. ps -cmd:Εμφανίζει τις διεργασίες με το όνομα εντολής τους.
10. ps -f:Εμφανίζει μια πλήρη λίστα, η οποία περιλαμβάνει ακόμη πιο λεπτομερείς πληροφορίες, όπως μεταβλητές περιβάλλοντος διεργασίας και ανοιχτά αρχεία.
Από προεπιλογή, η εντολή ps εμφανίζει πληροφορίες σχετικά με όλες τις διεργασίες στην τρέχουσα περίοδο λειτουργίας τερματικού. Ωστόσο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε επιλογές όπως -u ή -cmd για να φιλτράρετε την έξοδο και να εμφανίσετε μόνο πληροφορίες σχετικά με συγκεκριμένες διεργασίες.
Η κατανόηση των διαφορετικών επιλογών της εντολής ps μπορεί να είναι χρήσιμη για την παρακολούθηση και τη διαχείριση διαδικασιών σε ένα λειτουργικό σύστημα που μοιάζει με Unix ή Unix.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα