Ο πυρήνας των δηλώσεων επεξεργασίας SQL μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:
1. Γλώσσα ορισμού δεδομένων (DDL):Οι δηλώσεις DDL χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία, τροποποίηση ή απόθεση αντικειμένων βάσης δεδομένων όπως πίνακες, προβολές, ευρετήρια και χρήστες. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες δηλώσεις DDL είναι CREATE, DROP, ALTER και TRUNCATE.
2. Γλώσσα χειρισμού δεδομένων (DML):Οι δηλώσεις DML χρησιμοποιούνται για την εισαγωγή, ενημέρωση, διαγραφή ή ανάκτηση δεδομένων από πίνακες βάσης δεδομένων. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες δηλώσεις DML είναι INSERT, SELECT, UPDATE και DELETE.
3. Γλώσσα ελέγχου δεδομένων (DCL):Οι δηλώσεις DCL χρησιμοποιούνται για την παραχώρηση ή την ανάκληση δικαιωμάτων σε αντικείμενα βάσης δεδομένων σε χρήστες ή ρόλους. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες δηλώσεις DCL είναι GRANT, REVOKE και ALTER AUTHORIZATION.
4. Γλώσσα ελέγχου συναλλαγών (TCL):Οι δηλώσεις TCL χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο των ιδιοτήτων ACID (ατομικότητα, συνέπεια, απομόνωση, ανθεκτικότητα) των συναλλαγών. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες εντολές TCL είναι ΕΝΑΡΞΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ, ΔΕΣΜΕΥΣΗ και ΕΠΑΝΤΡΟΦΗ.
Αυτές οι τέσσερις κατηγορίες δηλώσεων αποτελούν τον πυρήνα της επεξεργασίας SQL και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εκτέλεση σχεδόν όλων των λειτουργιών της βάσης δεδομένων. Άλλες εντολές SQL, όπως αυτές για τη δημιουργία αποθηκευμένων διαδικασιών, κανόνων και συναρτήσεων, βασίζονται σε αυτές τις βασικές δηλώσεις.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα