1. Πεινά :Διεργασίες με μικρότερες απαιτήσεις CPU μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν για εκτεταμένο χρονικό διάστημα προτού πάρουν τη σειρά τους για εκτέλεση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε λιμοκτονία, όπου ορισμένες διεργασίες μπορεί να μην σημειώνουν πρόοδο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
2. Μειωμένη εναλλαγή περιβάλλοντος :Όταν το χρονικό διάστημα είναι πολύ μεγάλο, υπάρχουν λιγότερες εναλλαγές περιβάλλοντος μεταξύ των διεργασιών. Αν και αυτό μπορεί να μειώσει ελαφρώς την επιβάρυνση της εναλλαγής περιβάλλοντος, σημαίνει επίσης ότι οι διεργασίες είναι λιγότερο πιθανό να προλαμβάνονται και να εκτελούνται ταυτόχρονα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη απόκριση του συστήματος και μείωση της συνολικής απόδοσης του συστήματος.
3. Αποτελεσματική χρήση CPU :Εάν το χρονικό διάστημα είναι πολύ μεγάλο, μια μεμονωμένη διεργασία μπορεί να μονοπωλήσει τη CPU για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό μπορεί να αποτρέψει άλλες διεργασίες από το να λάβουν το μερίδιο του χρόνου της CPU και να οδηγήσει σε αναποτελεσματική χρήση της CPU.
4. Σύστημα που δεν ανταποκρίνεται :Με ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, το σύστημα μπορεί να μην ανταποκρίνεται σε εισόδους χρήστη ή άλλα συμβάντα. Αυτό συμβαίνει επειδή η τρέχουσα εκτελούμενη διεργασία μπορεί να κρατήσει τη CPU για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμποδίζοντας άλλες διεργασίες να ανταποκρίνονται σε εξωτερικά αιτήματα.
Για να μετριαστούν αυτά τα ζητήματα, το χρονικό διάστημα θα πρέπει να επιλεγεί προσεκτικά για να εξισορροπηθεί η ανάγκη για δικαιοσύνη μεταξύ των διαδικασιών, η απόκριση του συστήματος και η αποδοτικότητα χρήσης της CPU. Ένα μικρότερο χρονικό διάστημα προωθεί δικαιότερη κοινή χρήση πόρων και βελτιώνει την ανταπόκριση του συστήματος, αλλά μπορεί επίσης να αυξήσει το κόστος εναλλαγής περιβάλλοντος. Η εύρεση μιας βέλτιστης τιμής χρονικού τμήματος απαιτεί προσεκτική εξέταση του φόρτου εργασίας και των χαρακτηριστικών απόδοσης του συστήματος.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα