Εάν ένας οργανισμός ακολουθεί τις βασικές πρακτικές για την υπεράσπιση του δικτύου υπολογιστών, μπορεί να εγγυηθεί ότι οι εισβολές και άλλες κακόβουλες πράξεις δεν θα συμβούν.

Όχι, ένας οργανισμός που ακολουθεί βασικές πρακτικές για την άμυνα του δικτύου υπολογιστών δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι οι εισβολές και άλλες κακόβουλες πράξεις δεν θα συμβούν.

Εδώ είναι γιατί:

* Οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου εξελίσσονται συνεχώς: Οι επιτιθέμενοι αναπτύσσουν συνεχώς νέες τεχνικές, εκμεταλλεύονται τα τρωτά σημεία και βρίσκουν τρόπους για να παρακάμψουν τα μέτρα ασφαλείας.

* Ταλίδες μηδενικής ημέρας: Αυτά είναι ελαττώματα στο λογισμικό που είναι άγνωστες στον προμηθευτή και δεν διαθέτουν διαθέσιμη ενημερωμένη έκδοση κώδικα. Ακόμη και με ισχυρές πρακτικές ασφαλείας, αυτές μπορούν να αξιοποιηθούν πριν βρεθεί μια λύση.

* Ανθρώπινο λάθος: Τα λάθη από τους υπαλλήλους, όπως το κλικ σε κακόβουλους συνδέσμους ή τη χρήση ασθενών κωδικών πρόσβασης, μπορούν να δημιουργήσουν τρωτά σημεία.

* Απειλές εμπιστευτικών: Η κακόβουλη δραστηριότητα μπορεί να προέλθει από έναν οργανισμό, καθιστώντας δύσκολη την ανίχνευση και την πρόληψη.

* εξελιγμένοι επιτιθέμενοι: Οι εθνικοί φορείς και άλλες ομάδες απειλών υψηλής εξειδίκευσης μπορούν να αναπτύξουν πολύ στοχοθετημένες επιθέσεις που παρακάμπτουν ακόμη και ισχυρά μέτρα ασφαλείας.

Ωστόσο, οι βασικές πρακτικές μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο εισβολών και κακόβουλων πράξεων:

* Ισχυρές πολιτικές και διαδικασίες ασφαλείας: Δημιουργία σαφών κατευθυντήριων γραμμών και πρωτοκόλλων για πρόσβαση στο δίκτυο, χειρισμό δεδομένων και απόκριση περιστατικών.

* Κανονικές αξιολογήσεις ασφαλείας: Διεξαγωγή τακτικών σαρώσεων ευπάθειας, δοκιμών διείσδυσης και ελέγχων ασφαλείας για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των αδυναμιών.

* Τμηματοποίηση δικτύου: Διαίρεση του δικτύου σε μικρότερα τμήματα για να περιορίσει την επίδραση μιας παραβίασης της ασφάλειας.

* Έλεγχος ταυτότητας πολλαπλών παραγόντων (MFA): Απαιτώντας από τους χρήστες να παρέχουν πολλαπλές μορφές ελέγχου ταυτότητας για την πρόσβαση σε ευαίσθητα δεδομένα.

* Βέβαια ασφάλεια τελικού σημείου: Χρησιμοποιώντας συστήματα ανίχνευσης προστασίας από ιούς, τείχους προστασίας και ανίχνευσης εισβολών για την προστασία μεμονωμένων συσκευών.

* Εκπαίδευση εργαζομένων: Εκπαιδεύοντας τους υπαλλήλους στις βέλτιστες πρακτικές στον κυβερνοχώρο και να τους ενημερώνουν για τις κοινές απειλές.

* Σχέδιο απόκρισης περιστατικών: Έχοντας ένα σχέδιο για να ανταποκριθεί γρήγορα και αποτελεσματικά σε περιστατικά ασφαλείας.

Συμπερασματικά, ενώ κανένα μέτρα ασφαλείας δεν μπορεί να εγγυηθεί την πλήρη προστασία, οι βασικές πρακτικές μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο και τον αντίκτυπο των κυβερνοεπίστρων.