Μια μέθοδος πρόσβασης δικτύων για τον έλεγχο του τρόπου με τον οποίο κόβει το δίκτυο το κανάλι επικοινωνίας;

Φαίνεται ότι ρωτάτε για το πώς τα δίκτυα ελέγχουν την πρόσβαση στο κανάλι επικοινωνίας, το οποίο είναι μια βασική ιδέα στη δικτύωση. Ακολουθεί μια κατανομή των μεθόδων κοινής πρόσβασης:

1. Μέθοδοι πρόσβασης καναλιών

Αυτές οι μέθοδοι καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο πολλαπλές συσκευές σε ένα δίκτυο μοιράζονται το ίδιο κανάλι επικοινωνίας:

* CSMA/CD (Carrier Sense Πολλαπλή πρόσβαση με ανίχνευση σύγκρουσης): Αυτή είναι μια δημοφιλής μέθοδος, ιδιαίτερα στο Ethernet. Οι συσκευές ακούνε το κανάλι πριν από τη μετάδοση. Εάν ανιχνεύουν ένα σήμα (μια άλλη συσκευή που μεταδίδει), περιμένουν. Εάν εμφανιστεί σύγκρουση (δύο συσκευές μεταδίδουν ταυτόχρονα), σταματούν και χρησιμοποιούν έναν αλγόριθμο backoff για να αποφύγουν περαιτέρω συγκρούσεις.

* CSMA/CA (Carrier Sense Πολλαπλή πρόσβαση με αποφυγή σύγκρουσης): Αυτό χρησιμοποιείται σε ασύρματα δίκτυα όπως το Wi-Fi. Λειτουργεί παρόμοια με το CSMA/CD, αλλά αντί να ανιχνεύει συγκρούσεις, χρησιμοποιεί μηχανισμούς όπως RTS/CTS (αίτημα αποστολής/καθαρισμού για αποστολή) για να τους αποτρέψει.

* Token Passing: Ένα διακριτικό (ένα ειδικό σήμα) περνάει γύρω από το δίκτυο. Μόνο η συσκευή που συγκρατεί το διακριτικό μπορεί να μεταδώσει. Αυτό εξασφαλίζει μια σωστή ροή δεδομένων, αλλά μπορεί να είναι αναποτελεσματική εάν οι συσκευές έχουν πολλά δεδομένα για αποστολή.

* TDMA (Time Division Multiple Access): Οι χρονικές υποδοχές κατανέμονται σε διαφορετικές συσκευές, επιτρέποντάς τους να μεταδίδουν μόνο κατά τη διάρκεια του καθορισμένου χρόνου τους. Αυτό είναι κοινό στα κυτταρικά δίκτυα.

* FDMA (διαίρεση συχνότητας πολλαπλών πρόσβασης): Το κανάλι χωρίζεται σε διαφορετικές ζώνες συχνοτήτων και κάθε συσκευή έχει εκχωρηθεί μια συγκεκριμένη ζώνη. Αυτό είναι επίσης κοινό σε κυτταρικά δίκτυα.

* CDMA (διαίρεση κώδικα πολλαπλών πρόσβασης): Οι συσκευές χρησιμοποιούν μοναδικούς κωδικούς για τη μετάδοση δεδομένων ταυτόχρονα. Αυτό επιτρέπει σε πολλούς χρήστες να μοιράζονται αποτελεσματικά το ίδιο φάσμα συχνοτήτων.

2. Άλλες μεθόδους ελέγχου πρόσβασης

Αυτές οι μέθοδοι επικεντρώνονται στον έλεγχο ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση στο δίκτυο:

* Φιλτράρισμα διευθύνσεων MAC: Αυτό περιλαμβάνει τη διαμόρφωση συσκευών δικτύου (όπως δρομολογητές ή διακόπτες) για να επιτρέπεται ή να αποκλείζει την πρόσβαση με βάση τη διεύθυνση MAC (μοναδικό αναγνωριστικό) μιας συσκευής.

* VLAN (Virtual Local Network): Τα VLAN τείνουν λογικά ένα δίκτυο για τη βελτίωση της ασφάλειας και της διαχείρισης. Οι συσκευές στο ίδιο VLAN μπορούν να επικοινωνούν, ενώ οι συσκευές σε διαφορετικά VLAN διαχωρίζονται.

* Firewall: Ένα τείχος προστασίας λειτουργεί ως πύργος, ελέγχοντας τη ροή της κυκλοφορίας μέσα και έξω από το δίκτυο. Μπορεί να εμποδίσει την πρόσβαση βάσει κανόνων, όπως διευθύνσεις IP, θύρες και πρωτόκολλα.

* έλεγχος ταυτότητας: Απαιτεί από τους χρήστες ή τις συσκευές να αποδείξουν την ταυτότητά τους πριν από τη χορήγηση πρόσβασης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει συνδυασμούς ονόματος χρήστη/κωδικού πρόσβασης, ελέγχου ταυτότητας πολλαπλών παραγόντων ή ψηφιακά πιστοποιητικά.

* εξουσιοδότηση: Μόλις πιστοποιηθούν, οι χρήστες ή οι συσκευές λαμβάνουν συγκεκριμένα δικαιώματα βάσει των ρόλων και των επιπέδων πρόσβασης.

Βασικές έννοιες

* Αποδοτικότητα: Οι διαφορετικές μέθοδοι πρόσβασης έχουν ποικίλα επίπεδα αποτελεσματικότητας στη χρήση του εύρους ζώνης δικτύου.

* Faerness: Οι μέθοδοι στοχεύουν να διασφαλίσουν ότι όλες οι συσκευές έχουν δίκαιη ευκαιρία να έχουν πρόσβαση στο δίκτυο.

* Ασφάλεια: Ορισμένες μέθοδοι συμβάλλουν στην ασφάλεια του δικτύου ελέγχοντας την πρόσβαση και αποτρέποντας την μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση.

Παράδειγμα

Εξετάστε ένα δίκτυο Wi-Fi στο σπίτι. Χρησιμοποιεί συνήθως CSMA/CA για πρόσβαση καναλιών, τείχος προστασίας για βασική ασφάλεια και ενδεχομένως φιλτράρισμα διευθύνσεων MAC για να εμποδίσει συγκεκριμένες συσκευές.

Επιτρέψτε μου να ξέρω αν θέλετε να εξερευνήσετε μια συγκεκριμένη μέθοδο πρόσβασης με περισσότερες λεπτομέρειες ή να έχετε περαιτέρω ερωτήσεις!