Ποιες αποφάσεις κάνουν οι δρομολογητές ως πακέτο εισέρχεται σε μια διεπαφή;

Όταν ένα πακέτο εισέρχεται σε μια διεπαφή δρομολογητή, υφίσταται μια σειρά αποφάσεων για τον προσδιορισμό του επόμενου λυκίσκου. Αυτές οι αποφάσεις βασίζονται στις πληροφορίες κεφαλίδας του πακέτου και στη διαμόρφωση του δρομολογητή. Ακολουθεί μια ανάλυση των βασικών βημάτων:

1. Επιθεώρηση υποδοχής και κεφαλίδας πακέτων:

* Λάβετε πακέτο: Ο δρομολογητής λαμβάνει το πακέτο μέσω της διεπαφής.

* Επιθεωρήστε την κεφαλίδα: Το υλικό του δρομολογητή εξετάζει γρήγορα την κεφαλίδα του πακέτου, αναζητώντας βασικές πληροφορίες όπως:

* Διεύθυνση IP προορισμού: Αυτός είναι ο τελικός στόχος του πακέτου.

* Διεύθυνση IP προέλευσης: Όπου προέρχεται το πακέτο.

* Πρωτόκολλο: Ο τύπος των δεδομένων που μεταφέρονται (π.χ. TCP, UDP, ICMP).

* Άλλα πεδία: Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν πράγματα όπως το χρόνο προς το ζωντανό (TTL) και τις πληροφορίες κατακερματισμού.

2. Lookup πίνακα δρομολόγησης:

* αντιστοίχιση προορισμού IP: Ο δρομολογητής χρησιμοποιεί τη διεύθυνση IP προορισμού στο πακέτο για να αναζητήσει τον πίνακα δρομολόγησης.

* Μακρύς αγώνας προθέματος: Ο πίνακας δρομολόγησης είναι οργανωμένος για να βρει την πιο συγκεκριμένη διαδρομή που ταιριάζει με τη διεύθυνση IP προορισμού. Αυτό εξασφαλίζει ότι το πακέτο παίρνει την καταλληλότερη διαδρομή.

* Πληροφορίες διαδρομής: Η διαδρομή αντιστοίχισης παρέχει βασικές πληροφορίες για το επόμενο λυκίσκο:

* Επόμενη διεύθυνση IP Hop: Αυτή είναι η διεύθυνση IP του επόμενου δρομολογητή στο μονοπάτι.

* Εξερχόμενη διεπαφή: Αυτό καθορίζει τη διεπαφή στο δρομολογητή μέσω του οποίου θα σταλεί το πακέτο.

* μετρική: Αυτό αντιπροσωπεύει το κόστος χρήσης αυτής της διαδρομής (π.χ. μετρητής λυκίσκου, εύρος ζώνης, λανθάνουσα κατάσταση).

3. Επεξεργασία και προώθηση πακέτων:

* Τροποποίηση πακέτων: Ο δρομολογητής μπορεί να χρειαστεί να τροποποιήσει το πακέτο πριν το διαβιβάσει. Αυτό περιλαμβάνει:

* μείωση TTL: Η τιμή χρόνου προς ζωντανή (TTL) μειώνεται κατά 1 για να αποτρέψει τα πακέτα από το βρόχο ατέλειωτα.

* κατακερματισμός: Εάν η MTU (μέγιστη μονάδα μετάδοσης) της εξερχόμενης διασύνδεσης είναι μικρότερη από το μέγεθος του πακέτου, ο δρομολογητής μπορεί να χρειαστεί να καταρρίψει το πακέτο.

* Επαναπληροφορισμός αθροίσματος αθροίσματος: Ο δρομολογητής μπορεί να υπολογίσει εκ νέου το checksum για το πακέτο εάν κάνει τροποποιήσεις.

* Προώθηση στο επόμενο λυκίσκο: Ο δρομολογητής ενσωματώνει το πακέτο με τις κατάλληλες πληροφορίες κεφαλίδας για το επόμενο λυκίσκο και το στέλνει την καθορισμένη εξερχόμενη διεπαφή.

4. Πρόσθετες αποφάσεις:

* Λίστες ελέγχου πρόσβασης (ACLS): Τα ACLs μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φιλτράρουν πακέτα με βάση διάφορα κριτήρια, όπως η διεύθυνση IP προέλευσης, η διεύθυνση IP προορισμού ή οι αριθμοί θύρας.

* Ποιότητα εξυπηρέτησης (QOS): Οι δρομολογητές μπορούν να δώσουν προτεραιότητα σε ορισμένους τύπους κυκλοφορίας (π.χ. φωνή πάνω από IP) με βάση τις ρυθμίσεις QoS.

* Χαρακτηριστικά ασφαλείας: Οι δρομολογητές μπορούν να εφαρμόσουν μέτρα ασφαλείας όπως τείχη προστασίας και συστήματα ανίχνευσης εισβολών για την προστασία των δικτύων από κακόβουλες επιθέσεις.

Στην ουσία, οι βασικές αποφάσεις που κάνει ένας δρομολογητής όταν ένα πακέτο εισέρχεται σε μια διεπαφή είναι:

* Πού να στείλετε το πακέτο (επόμενο hop): Αυτό καθορίζεται από τον πίνακα δρομολόγησης.

* Πώς να τροποποιήσετε το πακέτο (TTL, κατακερματισμός, checksum): Αυτό εξασφαλίζει ότι το πακέτο είναι σωστά διαμορφωμένο και μπορεί να διασχίσει το δίκτυο.

* Είτε να επιτρέψετε στο πακέτο να περάσει (ACLS): Αυτό προστατεύει το δίκτυο από ανεπιθύμητη κυκλοφορία.

Οι δρομολογητές διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην κατεύθυνση της κυκλοφορίας στο Διαδίκτυο και τα intranets και αυτές οι αποφάσεις είναι ο πυρήνας της λειτουργικότητάς τους.