Τι περιλαμβάνει η διαδικασία δρομολόγησης;

Η διαδικασία δρομολόγησης είναι η πράξη προσδιορισμού της καλύτερης διαδρομής για τα πακέτα δεδομένων που θα ταξιδεύουν όταν αποστέλλονται μέσω ενός δικτύου. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει πολλά βασικά βήματα:

1. Ανάλυση διεύθυνσης :Όταν αποστέλλονται δεδομένα από έναν κεντρικό υπολογιστή σε άλλον σε ένα δίκτυο, ο αποστολέας πρέπει να γνωρίζει τη φυσική διεύθυνση (διεύθυνση MAC) του κεντρικού υπολογιστή παραλήπτη. Αυτό γίνεται μέσω της διαδικασίας επίλυσης διευθύνσεων. Εάν ο αποστολέας δεν έχει τη φυσική διεύθυνση του παραλήπτη, στέλνει ένα αίτημα Address Resolution Protocol (ARP) στη διεύθυνση εκπομπής, ζητώντας από όλες τις συσκευές του δικτύου να απαντήσουν εάν έχουν την καθορισμένη διεύθυνση IP. Η συσκευή με την αντίστοιχη διεύθυνση IP αποκρίνεται με τη φυσική της διεύθυνση, η οποία στη συνέχεια αποθηκεύεται στη μνήμη cache ARP του αποστολέα για μελλοντική χρήση.

2. Ανακάλυψη διαδρομής :Μόλις ληφθεί η φυσική διεύθυνση του κεντρικού υπολογιστή προορισμού, οι δρομολογητές χρησιμοποιούν ένα πρωτόκολλο που ονομάζεται Routing Information Protocol (RIP), Open Shortest Path First (OSPF) ή Border Gateway Protocol (BGP), για να καθορίσουν την πιο αποτελεσματική διαδρομή για τα πακέτα δεδομένων προς φτάσει στον προορισμό. Οι δρομολογητές ανταλλάσσουν πληροφορίες δρομολόγησης με γειτονικούς δρομολογητές, ενημερώνοντας τους πίνακες δρομολόγησης τους με τις καλύτερες διαδρομές βάσει μετρήσεων όπως ο αριθμός δρομολογητών (ο αριθμός των δρομολογητών από τους οποίους πρέπει να περάσουν τα δεδομένα), το εύρος ζώνης και η καθυστέρηση (καθυστέρηση).

3. Προώθηση :Όταν ένα πακέτο φθάνει σε έναν δρομολογητή, ο δρομολογητής εξετάζει τη διεύθυνση IP προορισμού του. Με βάση τις πληροφορίες στον πίνακα δρομολόγησης του, ο δρομολογητής καθορίζει το επόμενο hop (τον επόμενο δρομολογητή ή πύλη προς προώθηση του πακέτου) προς τον προορισμό. Στη συνέχεια, το πακέτο προωθείται στο κατάλληλο επόμενο hop. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται έως ότου το πακέτο φτάσει στην πύλη του δικτύου προορισμού και τελικά στον κεντρικό υπολογιστή προορισμού.

4. Αποφυγή βρόχου :Για να αποτρέψουν την παγίδευση πακέτων σε έναν ατελείωτο βρόχο, οι δρομολογητές χρησιμοποιούν τεχνικές όπως η δρομολόγηση διαχωρισμού ορίζοντα και οι αντίστροφες διαδρομές δηλητηρίασης. Η δρομολόγηση διαχωρισμού ορίζοντα εμποδίζει έναν δρομολογητή να διαφημίσει μια διαδρομή επιστροφής στον δρομολογητή από τον οποίο έμαθε τη διαδρομή. Οι αντίστροφες διαδρομές Poison εκχωρούν άπειρες ή πολύ υψηλές μετρήσεις σε ορισμένες διαδρομές, καθιστώντας τις λιγότερο επιθυμητές για επιλογή από άλλους δρομολογητές, αποτρέποντας έτσι τους βρόχους.

5. Εξισορρόπηση φορτίου :Ορισμένα πρωτόκολλα δρομολόγησης υποστηρίζουν εξισορρόπηση φορτίου, όπου ο δρομολογητής μπορεί να κατανείμει την κυκλοφορία σε πολλαπλές διαθέσιμες διαδρομές για να εξισορροπήσει την κυκλοφορία του δικτύου και να βελτιστοποιήσει την απόδοση. Αυτό βοηθά στην αποφυγή συμφόρησης δικτύου και διασφαλίζει ότι τα δεδομένα δρομολογούνται αποτελεσματικά.

6. Συντήρηση διαδρομής :Οι πίνακες δρομολόγησης ενημερώνονται συνεχώς με τις πιο πρόσφατες πληροφορίες μέσω ενημερώσεων πρωτοκόλλου δρομολόγησης. Οι δρομολογητές χρησιμοποιούν αυτές τις ενημερώσεις για να ανανεώσουν τους πίνακες δρομολόγησης τους, διασφαλίζοντας σε πραγματικό χρόνο και ακριβείς πληροφορίες διαδρομής. Σε περίπτωση αποτυχίας σύνδεσης ή άλλων αλλαγών δικτύου, οι δρομολογητές θα υπολογίσουν εκ νέου και θα ενημερώσουν τις διαδρομές τους για να διατηρήσουν τη συνδεσιμότητα δικτύου.

Συνολικά, η διαδικασία δρομολόγησης περιλαμβάνει έναν συνδυασμό ανάλυσης διευθύνσεων, ανακάλυψης διαδρομής, προώθησης, αποφυγής βρόχου, εξισορρόπησης φορτίου και συντήρησης διαδρομής για την αποτελεσματική μετακίνηση πακέτων δεδομένων σε ένα δίκτυο.