Τι χρησιμοποίησαν οι υπολογιστές δεύτερης γενιάς για την αποθήκευση δεδομένων;

Οι υπολογιστές δεύτερης γενιάς, οι οποίοι εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, που χρησιμοποιήθηκαν κυρίως μνήμη μαγνητικού πυρήνα για την αποθήκευση δεδομένων.

Εδώ είναι μια κατανομή:

* Μνήμη μαγνητικού πυρήνα: Αυτή η τεχνολογία χρησιμοποίησε μικροσκοπικούς πυρήνες φερρίτη σε σχήμα ντόνατς. Κάθε πυρήνας θα μπορούσε να μαγνητοποιηθεί σε μία από τις δύο κατευθύνσεις, που αντιπροσωπεύει ένα δυαδικό "0" ή "1." Αυτό επέτρεψε γρήγορη πρόσβαση στα δεδομένα, αν και ήταν ακριβό και φυσικά ογκώδες.

Ακολουθούν μερικές άλλες μέθοδοι αποθήκευσης που χρησιμοποιούνται σε υπολογιστές δεύτερης γενιάς, αλλά σε μικρότερο βαθμό:

* Μαγνητικά τύμπανα: Αυτοί ήταν περιστρεφόμενοι κύλινδροι επικαλυμμένοι με μαγνητικό υλικό. Τα δεδομένα αποθηκεύτηκαν ως μαγνητικά πρότυπα στην επιφάνεια. Ενώ φθηνότερα από τη μνήμη πυρήνα, τα τύμπανα ήταν πιο αργά λόγω της μηχανικής περιστροφής.

* Μαγνητική ταινία: Χρησιμοποιείται για μακροχρόνια αποθήκευση και μεταφορά δεδομένων, η μαγνητική ταινία ήταν ένα μέσο διαδοχικής πρόσβασης, που σημαίνει ότι τα δεδομένα έπρεπε να διαβαστούν με τάξη.

Η μετάβαση από υπολογιστές πρώτης γενιάς που χρησιμοποιούν σωλήνες κενού σε υπολογιστές δεύτερης γενιάς που χρησιμοποιούν τρανζίστορ και μνήμη μαγνητικού πυρήνα σηματοδότησαν ένα σημαντικό άλμα προς τα εμπρός στην υπολογιστική ισχύ, την αξιοπιστία και τη μικροσκοπική.