Εδώ είναι γιατί:
* Τα mainframes είναι εξαιρετικά κλιμακωτά: Μπορούν να ρυθμιστούν με τεράστιες ποσότητες ισχύος επεξεργασίας, μνήμης και αποθήκευσης, επιτρέποντάς τους να χειριστούν τεράστιους αριθμούς ταυτόχρονων χρηστών.
* Ο φόρτος εργασίας των χρηστών ποικίλλει: Ο αριθμός των χρηστών που μπορεί να χειριστεί ένα mainframe εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εργασίες που εκτελούν οι χρήστες. Οι απλές εργασίες όπως ο έλεγχος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου απαιτούν λιγότερους πόρους από τις πολύπλοκες εφαρμογές όπως η οικονομική μοντελοποίηση ή οι επιστημονικές προσομοιώσεις.
* Βελτιστοποίηση λογισμικού και υλικού: Η αποτελεσματικότητα του λειτουργικού συστήματος, των εφαρμογών και του υλικού επηρεάζει τον αριθμό των χρηστών που μπορεί να υποστηρίξει ένα mainframe.
Αντί για έναν συγκεκριμένο αριθμό, σκεφτείτε αυτούς τους παράγοντες:
* Τόμος συναλλαγής: Τα mainframes συχνά μετρούνται με βάση τον αριθμό των συναλλαγών που μπορούν να επεξεργαστούν ανά δευτερόλεπτο (TPS).
* Χρόνοι απόκρισης: Η ταχύτητα με την οποία το mainframe μπορεί να ανταποκριθεί στα αιτήματα των χρηστών είναι κρίσιμη.
* Επιμελητικότητα: Πόσο εύκολα μπορεί να αναβαθμιστεί το mainframe για να χειριστεί αυξημένο φόρτο εργασίας στο μέλλον;
Παραδείγματα:
* Ορισμένες μεγάλες τράπεζες ενδέχεται να έχουν mainframes που χειρίζονται εκατομμύρια συναλλαγές ημερησίως από εκατομμύρια πελάτες.
* Μια επιστημονική ερευνητική εγκατάσταση μπορεί να έχει προσομοιώσεις mainframe που τρέχει με χιλιάδες χρήστες που έχουν πρόσβαση σε δεδομένα ταυτόχρονα.
Τελικά, ο αριθμός των χρηστών που μπορεί να χειριστεί ένα mainframe είναι θέμα σχεδιασμού και διαμόρφωσης, όχι σταθερό όριο.
Πνευματικά δικαιώματα © Γνώση Υπολογιστών Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα