Η αγαμία ή η αποχή του γάμου θεωρούνταν μια κατάσταση άξια επαίνου από το Σανχεντρίν. Υπάρχουν λίγες αναφορές σε οποιοδήποτε είδος απαγόρευσης του γάμου για άτομα που είναι αφοσιωμένα στη θρησκευτική ζωή, αλλά η αγαμία ενθαρρύνθηκε και μάλιστα θεωρήθηκε ως ανώτερη μορφή ζωής από τον γάμο. Ενώ ο γάμος απαιτούνταν από τον Αρχιερέα, όσοι υπηρέτησαν στο ναό έπρεπε να παραμείνουν άγαμοι κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους, σύμφωνα με τον Μίσνα.