μια μονάδα δίσκου A και μια μονάδα δίσκου C;

Στις πρώτες μέρες των προσωπικών υπολογιστών, ήταν σύνηθες οι υπολογιστές να έχουν δύο μονάδες δίσκου, μια μονάδα δίσκου A και μια μονάδα δίσκου C. Η μονάδα A ήταν συνήθως μια μονάδα δισκέτας, ενώ η μονάδα C ήταν μια μονάδα σκληρού δίσκου.

Οι δισκέτες ήταν αφαιρούμενες δισκέτες που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αποθήκευση και τη μεταφορά δεδομένων. Ήταν σχετικά μικρά, με χωρητικότητα μόλις μερικές εκατοντάδες kilobyte. Οι μονάδες σκληρού δίσκου ήταν μεγαλύτερες και πιο γρήγορες και μπορούσαν να αποθηκεύσουν πολύ περισσότερα δεδομένα.

Η μονάδα δίσκου A χρησιμοποιήθηκε συνήθως για την εκκίνηση του υπολογιστή και για τη φόρτωση προγραμμάτων από δισκέτες. Η μονάδα δίσκου C χρησιμοποιήθηκε για την αποθήκευση του λειτουργικού συστήματος και άλλων προγραμμάτων, καθώς και δεδομένων χρήστη.

Σήμερα, οι περισσότεροι υπολογιστές δεν διαθέτουν πλέον μονάδες δισκέτας. Αντίθετα, διαθέτουν μονάδες οπτικού δίσκου (DVD ή Blu-ray) ή μονάδες USB. Ωστόσο, οι όροι "A drive" και "C drive" εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μερικές φορές για να αναφέρονται στην κύρια μονάδα σκληρού δίσκου και στη δευτερεύουσα μονάδα σκληρού δίσκου, αντίστοιχα.